Zmarł ostatni żołnierz 70 pułku piechoty. Był elewem w orkiestrze pułkowej

Odszedł  Florian Gluba, który mógł być ostatnim żołnierzem  70 pułku piechoty w Pleszewie. Jako szesnastolatek, w 1938 roku, wstąpił do orkiestry wojskowej. Po wojnie był pleszewskim listonoszem. Grał w orkiestrach.

Florian Gluba z kucykiem wożącym bęben orkiestry po uroczystości Zielonych Świątek w Dobrzycy

Florian Gluba przeżył 95 lat. Przyszedł na świat w Pleszewie 3 maja 1922 roku.  Chodził do szkoły podstawowej przy ul. Szkolnej, która teraz nosi imię żołnierzy 70 pułku piechoty. W czerwcu 1938 roku Florian Gluba jako elew wstąpił do orkiestry przy 70 pułku piechoty. Kilka lat temu ze staruszkiem rozmawiał o tym Michał Kaczmarek, który jest skarbnicą wiedzy o historii 70 pułku piechoty i o ludziach z nim związanych.  Wtedy pan Florian opowiadał pleszewskiemu historykowi, o tym jakie były prawa i obowiązki elewa, który grał w pułkowej orkiestrze.  – Wszystko było tak jak w wojsku. Było nas około dwudziestu. Opiekował się nami kapral Łata. Jak już tam wstąpiłem, to wycofać się nie było można – mówił pan Florian. Służba elewów była podobna do tej, którą pełnili żołnierze poborowi, z tą różnicą, że elewi nie dostawali do ręki broni. Jak wychodzili do miasta, musieli się meldować wartownikowi. W każdą niedzielę, kiedy wojsko maszerowało z koszar na mszę świętą do pleszewskiej fary, orkiestra szła na czele. A elew Florian Gluba, jak mówił, grał na werblach.  Został elewem, bo chciał zostać żołnierzem. Nie zdążył, bo wybuchła wojna.

Pleszewscy elewi w latach 30. XX w. Florian Gluba od prawej

 1 września 1939 roku, o godzinie 17.00  elew  Gluba, ,,razem z nadwyżkami” 70 pułku piechoty, pod dowództwem kpt Jana Kawtaradze, opuścił koszary. Michałowi Kaczmarkowi opowiadał, że pleszewskie wojsko kierowało się na miasto Koło. Siedemnastoletni elew Florian Gluba został przydzielony do kompanii gospodarczej. Elewi byli obsługą taboru, wojsko przemieszczało się pieszo. Były wozy konne z ładunkami, a żołnierze szli, potem wsiedli do pociągu, który został zbombardowany. Na szczęście, bomba w pleszewian nie trafiła.  – Miałem na sobie mundur, furażerkę, ale broni nie miałem – opowiadał pan Florian Michałowi Kaczmarkowi. Pleszewskie wojsko kierowało się na Warszawę, przez Łowicz. Tam Niemcy zaczęli strzelać. Zapanował chaos, większość żołnierzy się wycofała, elewowie, którzy nie mieli broni, rozbiegli się na pobliskie pola, gdzie przeczekiwali bombardowanie. Zapadła noc, pan Florian wspominał, że się zgubił.

Spod Łowicza szedł sam. Za Sochaczewem spotkał dwóch kolegów – elewów z pleszewskiej orkiestry pułkowej. Był to Kazimierz Basiński i Ignacy Matuszak.  Razem  pleszewianie wsiedli na (jakiś) wóz i pojechali w kierunku Warszawy. Spokój nie trwał długo. Niemieckie samoloty nadleciały i ostrzelały wóz. Pan Florian wspominał, że zeskoczył z wozu i podążył pieszo w kierunku Warszawy.  Dotarł do stolicy na 8 września. Tam dostał broń i został przydzielony do nieznanej sobie jednostki. Na Pradze widział bomby i umierających ludzi. Pamiętał wybuch bomby, który wytłukł wszystkie szyby w kamienicy. Ze stolicy oddział, w którym znalazł się siedemnastolatek z Pleszewa, kierował się na południe, ku granicy z Rumunią. Jednak w Garwolinie marsz się skończył. Niemcy nie puścili dalej. Trzeba było zawrócić. To tam pan Florian widział doszczętnie spaloną wioskę.

19 września 1939 roku trafił do niewoli. Jeńców eskortowano do Mińska Mazowieckiego. – Po kilku dniach zostałem zwolniony i pieszo, z kolegą Kubikiem, pieszo wracaliśmy do Pleszewa – wspominał Michałowi Kaczmarkowi. Dotarli do domu na początku października. Niedługo był w rodzinnym domu. Wkrótce został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec w okolice Dolnej Saksonii. – Nie było źle, pracowałem w gospodarstwie jako szwajcer, czyli mężczyzna, która doi krowy – opowiadał.

Do Pleszewa wrócił w listopadzie 1945 roku. Miał 23 lata. Do wojska nie poszedł, ale mundur go nadal pociągał. Florian Gluba został listonoszem. Pociągała go też muzyka a dokładnie orkiestry. Grał w orkiestrach związkowych i zakładowych m.in. pod batutą  Łukasza Żurkiewicza – czyli przedwojennego kapelmistrza orkiestry 70 pułku piechoty. Najdłużej grał w orkiestrze dętej w Choczu. Karierę muzyka skończył w roku 1994. Doczekał się też stopnia wojskowego. W 2002 roku 80 – letni Florian Gluba otrzymał stopień podporucznika.

Warta honorowa podczas mszy pogrzebowej

W piątek 10 marca w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Pleszewie została odprawiona msza św. za duszę śp. Floriana Gluby. Po mszy odbył się pogrzeb na cmentarzu przy ulicy Kaliskiej. Przy trumnie ostatniego żołnierza 70 pułku piechoty zaciągnęli wartę członkowie Drużyny Tradycji 70 Pułku Piechoty. Odprowadzili go też na miejsce wiecznego spoczynku.

Zdjęcia udostępnił Michał Kaczmarek.