Remonty w obiektach Domu Pomocy Społecznej

Prawie 500 000 złotych pochłonęły  remonty  budynków Domu Pomocy Społecznej w Pleszewie. Część pieniędzy pochodzi z dotacji Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego.

Historia pleszewskiego DPS-u sięga połowy XIX wieku, wtedy powstały pierwsze obiekty ówczesnego sierocińca

Remonty przeprowadzono na trzech obiektach. Najwięcej zyskał budynek Oddziału III dla osób przewlekle psychiczne chorych przy ul. Malińskiej 9. Z relacji rzecznika Starostwa Powiatowego Tomasza Wojtali wynika, że remont objął naprawę konstrukcji dachu, gdzie na części spadzistej ułożono nową dachówkę karpiówkę a na części płaskiej  papę termozgrzewalną.

Budynek docieplono, położono tynk, wymalowano elewację, wymieniono instalację odgromową, wykonano nowe parapety, opierzenia oraz rynny. W budynku DPS przy ul. Podgórnej 2 na razie wymieniono okna główne. W planie jest odnowienie elewacji i wymiana dachu na dachówkę karpiówkę.

Także na budynku sali widowiskowej wymieniono dach. Od ulicy Podgórnej  zamontowano  nową bramę wjazdową. Wszystkie prace pochłonęły 467 091 zł, z czego  365 125 zł to dotacja z Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego, brakujące 101 966 zł dołożył powiat.

 Historia Domu rozpoczęła się w połowie XIX w. Pierwsza informacja źródłowa o Domu Pomocy Społecznej w Pleszewie pochodzi z Tygodnika Powiatu Pleszewskiego 
Wohenblatt nr 19 z dnia 10 maja 1854 r. 
W związku z coraz większą ilością osieroconych dzieci rząd pruski postanowił utworzyć 3 nowe ewangelickie domy sierot. „Rettunghaus’u” (Dom Pomocy, Dom Wychowawczy) oprócz powiatu pleszewskiego miał obejmować 5 sąsiednich powiatów. 
W dniu 18 sierpnia 1854 r. utworzono pierwszy w Pleszewie ewangelicki Dom 
Pomocy dla chłopców, którego kierownikiem został ówczesny pastor Karol 
Strecker. 8 sierpnia 1862 r. oddano podobny dom dla dziewcząt.
W 1905 zakład rozbudowano a w 1916 nadano mu nazwę Zakładu im. Josta - Streckera, aby upamiętnić pierwszych dyrektorów, którymi byli pastorowie. Foto niżej ze zbiorów Muzeum Regionalnego - w Zakładzie Josta - Streckera

Utworzono trzy nowe oddziały: przytułek dla nieuleczalnie chorych, dom dla kalek, oraz pensjonat i dom dla sióstr z punktem medyczno – pielęgnacyjnym dla osób chorych.

Od 1932 r. kierownikiem został pastor Joachim Scholz. Władzę nadzorczą sprawowało państwo, a bliższy zarząd należał do kuratorium wybieranego przez organy gminy wyznaniowej ewangelicko-zjednoczonej w Pleszewie. 

Głównym motywem działalności była chrześcijańska zasada miłosierdzia. Był on tak zwanym „czystym zakładem dobroczynnym” wyposażonym, na podstawie swego statutu, w osobowość prawną. Statut ten określał, iż Zakłady miały charakter misyjny. Głównym celem było stworzenie opieki dla osób chorych.

W latach 1938-39 w obiektach przy ul. Malińskiej 24 i obecnym Placu Wolności im. Jana Pawła II 5 przebywało 151 pensjonariuszy. 

W czasie wojny Zakłady im. Josta-Streckera przejęły katolicki Dom Sierot przy ul. Podgórnej 14. W dniu 21 stycznia 1945 r. pastor Scholz wraz z rodziną opuścił Pleszew i wyjechał do Niemiec gdzie prowadził zakład podobnego typu. 24 stycznia 1945 r. Dom  przejęło państwo i prowadzi tam Dom Pomocy Społecznej.

Historia placówki – ze strony internetowej DPS