W Pleszewie odsłonięto historyczną ławeczkę upamiętniającą Annę z Tęczyńskich księżnę Raciborską - właścicielkę miasta Pleszewa w I połowie XVI wieku.
Ławeczka to dzieło pań z Klubu Kobiet Ławka nr 4. Stoi przy ulicy św. Ducha, gdzie w 1518 roku księżna Anna ufundowała i pobudowała kościół ze szpitalem.
Jest ławka – pierwsza taka i jedyna w Pleszewie. Przy niej tabliczka z opisem i kodem QR. Wystarczy telefon komórkowy i skaner, żeby w Wikipedii TUTAJ odnaleźć informację o Annie z Tęczyńskich – księżnej Raciborskiej – właścicielce miasta w I połowie XVI wieku.
Lokalizacja ławki nie jest przypadkowa – to tu, poza centrum średniowiecznego Pleszewa, w 1518 roku stanął kościół z przytułkiem dla ubogich z fundacji Anny z Tęczyńskich – Raciborskiej, zatwierdzonej przez króla Zygmunta Starego.
Ławeczka ma uświadamiać tym, którzy przy niej przystaną, że 740 – letnią historię miasta Pleszewa i o wielu dłuższą historię Polski, tworzyły też kobiety. Tymczasem mało ich na pomnikach czy nawet w nazwach ulic. W Pleszewie na 156 ulic, tylko 4 mają za patronki kobiety. W Warszawie na 450 pomników, tylko 7 upamiętnia kobiety, w tym Marię Curie – Skłodowską i Elizę Orzeszkową, które mają po 2 pomniki. W innych miastach jest podobnie.
Zadbają o herstorię
Pleszewianki z Klubu Kobiet Ławka nr 4 zamierzają te proporcje zmienić, co nie znaczy, że będą stawiać pomniki. Ale zadbają o herstorię czyli o kultywowanie pamięci o ważnych pleszewiankach.
Herstoria (ang.herstory) – historia opisywana z perspektywy feministycznej, ze szczególnym uwzględnieniem dziejowej roli kobiet. Pojęcie herstory zostało ukute w angielszczyźnie w latach 70. XX wieku w ramach feminizmu drugiej fali jako gra słów nawiązująca do zaimka osobowego rodzaju męskiego his („jego”) i angielskiego terminu history („historia”). Zaimek his został zastąpiony zaimkiem osobowym rodzaju żeńskiego her („jej”)[1].
Odsłonięciu ławki towarzyszył spacer po miejscach związanych z księżną. Dzięki sztucznej inteligencji – wydarzeniu towarzyszył portret Anny Pleszewskiej.