W Żegocinie rozpoczynają się prace przy rewitalizacji zabytkowego parku

W ostatnich dniach października park w Żegocinie wyglądał wyjątkowo pięknie. Na drzewach kołysały się złotawe liście. Część z nich już szeleściła pod nogami. Na frontowej ścianie pałacu na gałązkach trzymały się resztki czerwonych liści dzikiego wina. Widok jak z obrazka.

Przed pałacem czekały na nas Violetta i Agnieszka, za moment przyjechały z Poznania panie z firmy, której Fundacja „Pałac Żegocin – historia i przyszłość” zleciła  opracowanie koncepcji zagospodarowania parku. Wymaga to przeprowadzenia szczegółowej inwentaryzacji dendrologicznej, zaprogramowania prac konserwatorskich, kwerendy archiwalnej – czyli szukania materiałów źródłowych (zdjęć, dokumentów, obrazków…) które mogą być wytycznymi do opracowania koncepcji rewitalizacji parku. Projekt parku ma być zbliżony do tego, który otaczał pałac w czasach Teofili z Woronieckich i Józefa Chłapowskich.

PARK powstał w połowie XIX w. Obecnie zajmuje obszar 4,80 ha. Na początku XX w. został prawdopodobnie przekształcony. Za czasów Chłapowskich przed dworem rosły potężne platany, wokół dworu znajdował się 5-hektarowy park, stykający się z warzywnikiem i sadem. Posiada 3 bramy wjazdowe. Od głównej bramy prowadzi dojazd do dworu, mijający resztki owalnego gazonu. W zachodniej części parku znajduje się pagórek widokowy, mały staw z zarysem dawnej alejki. Przy obrzeżu wschodnim zachowała się aleja grabowa – czytamy na stronie Muzeum Ziemianstwa w Dobrzycy

 

Zanim panie zaczęły przyglądać się drzewom i ciągom komunikacyjnym w parku, Ilona i
Zbyszek zaprosili całe towarzystwo do zwiedzenia pałacu. Rok temu małżonkowie otrzymali zgodę konserwatora na remonty w pałacu. Co będzie odbywało się stopniowo. Najważniejszy jest dach i ten Szymonkowie zaczną remontować wiosną przyszłego roku. Mówią, że kolejnej zimy mógłby on nie przetrzymać. Ale roboty na dachu nie są prostą sprawą, jako że budynek składa się z trzech części. Każda z nich to inne materiały, inne stropy, inne konstrukcje dachu. Każda z nich wymaga zatrudnienia innych fachowców i użycia innych materiałów. Na szczęście, nowy dach może być jednolity – tłumaczyła Ilona Szymanek.

Zwiedzanie pałacu, w którym zaraz po wojnie  była szkoła, były mieszkania, pewnie jakiś wiejski klub, rozpoczęliśmy od westybulu, gdzie po zdemontowaniu jakiegoś schowka, ukazała się przestrzeń z drzwiami wyjściowymi na taras i do parku. Na jednym z filarów, przyjaciele pałacu a jest ich coraz więcej, powiesili obrazek z aniołem, który ma „strzec pałacu od wszelkiego złego”.

Z holu skierowaliśmy się na lewo, gdzie są duże sale – to od nich rozpocznie się remont pałacowych wnętrz. To w nich odbywały się wernisaże i koncerty. Po remoncie mają pełnić podobne funkcje. Jest nawet wizualizacja zagospodarowania tej przestrzeni. Wykonała ją córka właścicieli. Będzie o czym marzyć i do czego dążyć.

Czytaj: Ruszają remonty pałacu w Żegocinie – jest zgoda konserwatora

Teraz Szymonkowie gromadzą w salach meble i drobiazgi, które mogą się przydać. Ilona pokazuje podłogę, która może pamiętać czasy ostatnich przedwojennych właścicieli pałacu.

.

W jednym z małych pomieszczeń jest ślad po okrągłym zlewie – mogła to być kuchnia, w której przygotowywano posiłki przed podaniem na stół. Duża kuchnia prawdopodobnie znajdowała się  w oficynie. W salach parteru są ślady po szkole, która się tu znajdowała dopóki nie pobudowano nowej.

Prawe skrzydło pałacu składa się z długiego korytarza i pojedynczych pomieszczeń po obu stronach.  Wąski, aktualnie ciemny pokoik, mógł być częścią łazienki. Na podłodze przetrwały kafelki. Całą łazienkę, z wanną ( naprawdę!), mieliśmy zobaczyć na dworze. Od wewnątrz pomieszczenie było zamurowane pustakami. Obecność łazienki w polskim dworze Ilona Szymanek kojarzy z pobytem Heleny Modrzejewskiej  u Chłapowskich – co na pewno miało miejsce w 1885 roku i w 1903 roku. O tym pierwszym pobycie, napiszę w kolejnym poście. O drugim pisałam w związku bytnością wielkiej aktorki na przedstawieniu teatru amatorskiego w Pleszewie.

Z tego skrzydła prowadzą schody do piwnic – można pooglądać fundamenty wcześniejszego budynku – i pozostałości drewnianej budowli. Piwnice są pod jednym skrzydłem pałacu. Było też tu pomieszczenie dla stangretów.

Zanim zaczniemy wspinaczkę na strych zaglądamy do oranżerii – dawnego zimowego ogrodu. Być może to tu Chłapowscy hodowali owoce południowe? Szklany dach przecieka ale drzwi metalowe się trzymają i zachwycają.

Klatka schodowa główna jako tako się trzyma. Prowadzi na piętro, gdzie od 1963 roku mieściła się szkoła – w dużym holu kiedyś podobno była namiastka sali sportowej, w jednej z sal był pokój nauczycielski. Jest też piec z ciekawą koroną. Właściciel własnoręcznie odsłonił filary, na których trzyma się dach. W stercie trudnych do zidentyfikowania przedmiotów stoi coś co kształtem przypomina część łóżka / łóżeczka? Być może syna właścicieli – Lucjana?

Wychodzimy na zewnątrz – Ilona prowadzi nas w miejsce gdzie była łazienka, której wejście od strony pałacu zamurowano. Widać kafle na ścianie, wannę wykafelkowaną, ślad po ubikacji, drzwiach. To pomieszczenie zostało rozebrane … Na zdjęciu niżej widać ślady po ściankach. Co z tym znaleziskiem zrobią właściciele pałacu? Pewnie jeszcze sami nie wiedzą.

  Na razie muszą opracować koncepcję zagospodarowania zabytkowego parku. Nie jest to proste, bo pałac należy do nich zaś park jest własnością gminy Czermin, która właścicielom pałacu tylko go dzierżawi. Na szczęście obie strony są otwarte na współpracę i będę renegocjować warunki umowy dzierżawy parku. I to jest kolejna dobra wiadomość dla sympatyków Pałacu Żegocin  a jest ich coraz więcej. Z niecierpliwością czekają na każdą wiadomość zamieszczoną na FB  TUTAJ